یا نور

و کسیکه دنبال نور باشد، این نور هرچند کوچک اما در قلب او بزرگ خواهد شد ....

.

.

 

باید دوباره خودم رو بغل کنم

فکرمیکنم به آینده ای که همیشه دوست داشتم بهش برسم‌  من برای اون اینده چه تلاشی میکنم؟

هیچی...

باید بسازم از نو..باید بنویسم از نو. 

باید باید باید ...

توسل

فقط دلم میخواد الان این بغض رو بریزم بیرون. 

طاقت دیدن فروپاشیدن زندگی رفقامو ندارم...

من به همه تلاش هات به همه خستگی ناپذیری هات برای نگهداشتن زندگیت افتخار میکنم رفیق....

کی میدونه این درد های تو اوج جوونی، این شکسته شدن های ظاهر چهرمون تو ۲۴سالگی وقتی برای نگهداشتن و ترمیم و بازسازی روابط زندگی مشترکمونه چقدر باعث افتخاره.

افتخار نداره دختر خونه موندن و توی راحتی گذران عمر کردن...

#یا_هادی..

سردار دلها

هرلحظه دارم اخبار چک میکنم. فیلمای مردم رو میبینم که بغضم یکم خالی بشه. باز تا یه بار میرم تو خیابون و بنرهای حاج قاسم رو میبینم پر بغض میشم.....

چرا باورم نمیشه........

تغییر

خودمو که نگاه میکنم میبینم تو این ۴ سال زندگی مشترک خیلی تغییر کردم. خیلی پخته شدم. خیلی اروم تر حتی. از این تغییرات راضی ام. گاهی هم البته باعث میشه خودم رو نشناسم و بگم یعنی این همون زهراس؟!

بعضی اوقاتم به اینده فکرمیکنم که قطعا ۵سال دیگه، ۱۰ سال دیگه بازهم تغییر میکنم و پخته تر میشم. با خودم میگم وای! بیشتر ازین یعنی قراره پخته بشیم؟!

این تغییرها برای من که خیلی هزینه داشت.

هزینه ی مالی، عاطفی، حتی آبرویی، حتی جانی..

برای بقیه هم لابد همینطوره! نه؟

 

نبض خوشبختی

همینکه از اعماق وجود دلم برایت غنج میرود.

همینکه با تمام خستگی هایت میشوی گوش شنوای من اخر شب ها

همینکه دل جفتمان از داشتن زینب مسرور است

برای همین چیزهای ساده، خداراشکر‌.

 

تجربه

این ارامش رو مدیون تلاش هایی هستم که بی وقفه برای رسیدن به خوشبختی و حل مشکلاتمون انجام میدادم. دعا میکردم‌. میپرسیدم. حرف میزدم و حرف میزدم و حرف میزدم...

حالا وقتی یک بحثی بینمان پیش بیاید حتی اگر خیلی حاد شود مطمئنم که دوستم دارد مطمئنم که دوستش دارم و دقیقا بخاطر همین علقه هست که میتوانم در ارامش به حل مسائل فکرکنم. به اینکه ببین چقدر همدیگر را دوست داریم. ببین تا الان چه چاله ها و دست انداز های بزرگی را پشت سر گذاشتیم جانم! ببین که این اتفاقات چاشنی روزگار است! ببین که از پس جریان های گذشته چه تجربه های خوبی را بدست اوردیم!

آب هم که راکد باشد میگندد، جریان زندگی هم ..

و حالا این احوال و این ارامشی که هرچند در دلش ناراحتی هم جای گرفته، اما با صدهزار ماه عسل اول زندگی عوضش نمیکنم دلبر من. 

۲۴ سالگی

بعد از تقلاکردن برای بازیابی رمز عبور و تبریک به ورود مجددم برای تخلیه روانی این روان پراز هیجانم سلام عرض میکنم.

و اما بعد

دیشب گوشم رو برای شنیدن نقد رفیقانه ی حسین باز کردم، گارد ناخوداگاهم رو شکستم، باورهای غلطی که تا اون لحظه بهشون بها میدادم تا کم کاریام رو جبران کنم گذاشتم کنار، چند لحظه "فقط" گوش کردم. بعد فکرکردم. بعدم بهش گفتم ممنون که این حرفا رو بهم زدی، درسته نقد بود، نقد به جایی هم بود، اما شاید برای اولین بار بود که گرمی یک حمایت تمام قد رو ازت دریافت کردم.

دلم قرص شد. به کارهام. به هدف هام. به درس خوندنم. به ارمان هام حتی...

بنظرم ۲۴ سالگی حتی اگر ۳ماه هم ازش گذشته باشد و تو رو تو اشوب ورود به ۲۵ سالگی و اضطراب دیرشدن همه چیز... رهات کرده باشه، بازهم، زمان قابلیت این رو داره که بتونی دوباره اراده کنی، قصد کنی، عزمت رو جزم کنی. 

خدا تا ابد این "یاعلی" گفتن ها رو از ما نگیره.

بحق علی...

یاعلی مددی..

 

برباد رفته

خسته ام از حرف هایی که نکفته دفن شدند...

به داد دلمان برس

الحمدلله

در تمام این مدت برای خوشبخت شدنش دعا میکردم. دعامیکردم که جبران بشود شکستن دلی که دست من نبود و خدا خودش شاهد تلاش هایم بود. از اخرین باری که زیر قبه ارباب دعا کردم تا شنیدن خبر ازدواجش زیاد نمیگذرد. خوشحالم؛ برای زوجیت های جدید. برای هر دختر و پسری که عاقبت در کنار یارشان به ارامش میرسند برای ادامه راه زندگی.

اما به هرحال بعضی شبها راحت نمیگذرد. تمام زندگی ات جلوی چشمت می اید. بی انکه بخواهی.

قصه زندگی ما ادم ها قصه تقدیرها و تغییرها، قصه های عجیبی ست که فقط "عسی ان تکرهو شیا و هو خیرلکم، عسی ان تحبوا شی و هو شر لکم" توصیفش میکند.