عکس حسنا را که فاطمه فرستاد و یا فکر به در راه بودن هدی...
همه اینها قوت قلب است برای منی که آنقدر نالایقم... اما خوشحالم که رفیقم دختر یک ساله اش را پیاده روی می برد... با آن عروسکش که عزای مجسم است....
همینکه دوستانم در راه ارباب اند....همین را شکر....
